Ervaringsverhalen van onze medewerkers

Doen wat past

Langzaam kijk ik de cirkel rond. De vader kijkt naar het plafond en de moeder kijkt mij hoopvol aan. Dochter Marcella zit met haar rug kaarsrecht op een keukenstoel. Ze heeft smetvrees en weigert op de bank te zitten. Het was het idee van de moeder om Marcella aan te melden bij het wijkteam.

Hoe zie ik kleur door mijn witte bril

Als ik de hal instap van Armana, een eenentwintigjarige vrouw uit Eritrea die ik ondersteun, werp ik snel een blik om mij heen en zie een rij schoenen staan. Oh help, waarom heb ik nu net vandaag die sok met dat gat aangedaan?

Lisa brengt een groep mannen bij elkaar voor sport en support

Eén van de mooie dingen van ons vak is dat geen enkele situatie hetzelfde is. Ieder mens die we spreken heeft een eigen achtergrond, een eigen perspectief, een eigen verhaal en er is altijd weer nét iets anders nodig om het gewenste verschil voor iemand voor elkaar te krijgen.

Joost helpt mensen weer op en in het zadel

Op werkdagen fiets ik van A naar B in ongeveer een half uur. Als Hollandse meid geboren in het oosten van het land, zitten de genen voor het fietsen niet in mijn DNA. Het stalen ros is voor mij slechts een vervoersmiddel, een goedkope manier van sporten en de conditie op peil houden en mijn hoofd leeg te laten waaien.

Kun je zelfstandig wonen als je van crisis naar crisis leeft?

Stel je voor, je bent eenenzeventig jaar en leeft al jaren van crisis naar crisis. Is het dan wel verantwoord om zelfstandig te blijven wonen? Dat heb ik me serieus afgevraagd bij meneer Verbeek. En ik niet alleen. Als ik hem vier jaar geleden leer kennen, gaat er geen week voorbij waarin ik niet word gebeld omdat hij dreigt een einde aan zijn leven te maken of ruzie maakt met iedereen in zijn omgeving. 

Een kat in het nauw, laten zitten of niet

Een kat laten verhongeren of het risico lopen dat je je baan verliest? Het klinkt als een dinsdag-dilemma, zo eentje van de scheurkalender op je toilet. Beide opties zijn erg onaantrekkelijk. Helaas moeten wij als wijkteammedewerkers soms toch zo’n keuze maken.

Ik doe mijn werk, ook voor mevrouw Ahma

Net voordat ik wil aanbellen bij mijn laatste huisbezoek gaat mijn telefoon over. Het is de woningbouwvereniging. Ik was contactpersoon voor mevrouw Ahma en er is over haar een melding binnengekomen in verband met overlast. Van binnen zucht ik. Ik heb een half jaar geleden geprobeerd met haar in contact te komen.

Ondanks moeilijke beslissingen, proef ik geen wrok of verwijt

Sinds lange tijd is het vaste prik om op vrijdag te starten met een kopje koffie bij Yvonne en samen te wandelen. De koffie is niet alleen lekker, maar het is ook nodig omdat we altijd veel urgente zaken te bespreken hebben. Zij heeft het afgelopen jaar veel moeilijke keuzes moeten maken.